Fly4free.pl

W drodze na dół mogliśmy ponownie podziwiać panoramę Citta Alta …


… mijaliśmy kościół, widziany wcześniej ze wzgórza …


… oraz trafiliśmy na jeszcze jedną perełkę motoryzacyjną.


Przez bramę Porta S. Alessandro weszliśmy z powrotem na teren Citta Alta.

Potem zjechaliśmy funicolore do dolnego miasta i pokręciliśmy się trochę po rejonie centralnym Bergamo. Chociaż dolne miasto nie dorównuje na pewno górnemu ale jest tam też parę ciekawych miejsc, a w szczególności okolice deptaka Via XX Settembre.






Wieża przy głównej ulicy Viale Papa Giovanni XXIII …


… i kościół przy tej samej ulicy.


Pallazo del Comune.








Przy deptaku Via XX Settembre jest wiele odrestaurowanych kamieniczek z fajnymi okiennicami.

Na tym zakończyliśmy naszą wizytę w Bergamo i pociągiem pojechaliśmy do Mediolanu, ponieważ z powodu remontu pasa startowego Orio al Serio, lot powrotny mieliśmy z lotniska Malpensa. Ostatni etap to podróż pociągiem lotniskowym z Milano Centrale do Malpensy. Trochę zdziwiła mnie cena za ten pociąg, która była dość wysoka (12 €). Okazało się, że to specjalny rodzaj pociągu, nazwany expresem, z klimatyzowanymi wagonami, dodatkowymi miejscami na duże bagaże oraz wygodnymi fotelami. Mieliśmy mały problem z zakupem biletów i w ogóle znalezieniem tego pociągu ale okazało się, że kursuje on ze skrajnych peronów (nr 1-3, o ile dobrze pamiętam), przed którymi jest specjalny automat biletowy.






Pożegnanie z pokładu ekspresu lotniskowego :)

I to już w zasadzie … KONIEC.
Jak będą jakieś pytania, chętnie służę pomocą :)Wejście na zamek Vezio pewnie będzie trochę trudne z wózkiem ale jeżeli wózek ma większe koła, to myślę, że można próbować. Początkowe schody są dosyć niskie i nie powinny stwarzać wielkiego problemu. Gorzej może być potem, bo ścieżka jest kamienista i cały czas pod górkę.


początkowe schody

Na pewno trzeba będzie wracać z zamku tą samą trasą, bo alternatywna bardzo wąska ścieżka, którą my wybraliśmy na powrót, nie nadaje się w ogóle dla wózka.

Oprócz tego jeżeli zdecydujecie sie na kolejkę linową na Piani di Erna, to na pewno nie da się przejść leśnej trasy Sentiero Natura ale już dojście do punktu widokowego przy krzyżu (La Croce) powinno się udać z wózkiem.

A tak w ogóle to żadna ze mnie "Pani" zwłaszcza, że nazywam się ... Maciek :)No i stało się, dokładnie po roku powróciliśmy w magiczne rejony jeziora Como, a wszystko za sprawą malutkiego kościółka na skale, do którego mimo szczerych chęci nie udało nam się dotrzeć rok temu :)




Główny powód całego zamieszania - kościółek San Martino w Griante na zachodnim brzegu jeziora Como (zdjęcia z roku 2014).

Ale może po kolei.
Najpierw przeszliśmy przez próbę wytrzymałości psychicznej, a wszystko dzięki naszym ukochanym liniom lotniczym Wizzair, które beztrosko odwołały piątkowy wieczorny lot do Bergamo. Ponieważ powrót był zaplanowany już na poniedziałek, stawiało to całą wyprawę pod znakiem zapytania. Szczęście w nieszczęściu, że ostatecznie lot został przełożony na sobotni poranek, więc w sumie nie straciliśmy dużo czasu.
Było jeszcze całkiem ciekawie w sobotę, kiedy przez chwilkę wydawało się, że i tego dnia jednak zabraknie dla nas samolotu. Można powiedzieć , że w hali odlotów powietrze było tak gęste, że można było je kroić nożem, a atmosfera linczu wisiała w powietrzu. Ostatecznie jednak przejęliśmy samolot od innej grupy nieszczęśników i po szaleńczym biegu przez cały terminal (w związku ze zmianą bramki w ostatniej chwili) można było wreszcie zająć upragniony fotel.
Wizzair oczywiście potem przepraszał nas bardzo mocno za wszelkie niedogodności, jednak mroczne widmo tajemnicy handlowej nie pozwalało mu niestety ujawnić powodów tego całego zdarzenia. No cóż, tajemnica handlowa to rzecz poważna i nietaktem z mojej strony byłoby dalsze naleganie na wyjaśnienia w tej sprawie. Pozostaje jedynie nadzieja, że ULC nie będzie już tak bardzo tajemniczy :)


W czasie lotu przez chmury przebłyskiwały ośnieżone szczyty alpejskie.

Noclegownię mieliśmy w Lecco w tym samym miejscu co rok temu, w małym przytulnym mieszkanku Valeria, na poddaszu starego klasztoru, zaadaptowanego na budynek mieszkalny:
https://www.airbnb.pl/rooms/1320281




Ten włoski dziedziniec cieszył nas nieustannie swym wyglądem.

Żeby czasami nie powtórzyła się historia z zeszłego roku, kiedy pomimo całego tygodnia czasu nie dotarliśmy do kościółka San Martino, zaplanowaliśmy wycieczkę w to miejsce już pierwszego dnia, od razu po przylocie. Plan był prosty jak drut, pociąg do Varenny , a potem podróż promami „po sercu” jeziora Como na trasie Varenna-Bellagio-Cadenabbia. Tutaj mała porada praktyczna, jak ktoś chce podróżować promami w podobny sposób, dostępny jest bilet całodzienny za 15 €, który umożliwia nielimitowane podróże, pomiędzy miasteczkami leżącymi w środkowej części jeziora (o ile dobrze pamiętam Menaggio też się załapuje). Pozwoli to zaoszczędzić trochę pieniędzy i sporo czasu, bo stoimy w kolejce po bilet tylko raz, a promy są niestety dosyć obleganym środkiem komunikacyjnym.




Widoczki z nabrzeża w Varennie.


Przystań w Varennie.


Z promu doskonale widać całą Varennę …




… oraz zamek Vezio, który odwiedziliśmy rok temu.


Widać też odległy północny brzeg jeziora z wysokimi Alpami .




Bellagio usytuowane jest u podnóża wzgórza na samym końcu cypla, pomiędzy dwiema częściami jeziora.


Panorama Bellagio z jeziora.




Przystań w Bellagio.

Ponieważ tym razem Bellagio nie było głównym celem naszej wycieczki, po krótkim spacerku popłynęliśmy promem na zachodni brzeg jeziora. Formalnie przypłynęliśmy do Cadenabbii ale stąd do Griante już tylko rzut beretem :)




Jesteśmy na przystani w Cadenabbii …


… a po chwili już w Griante :)

„Griante to niewielka miejscowość na lewym brzegu jeziora Como, pomiędzy Lenno i Menaggio. Jest ona nieco przytłoczona sławą dwóch okolicznych atrakcji gdzie ciągną rzesze turystów: willi "Carlotta” w pobliskiej Cadenabbi i willi „Balbianello” w nieco dalej leżącym Lenno. Jednak Griante, podobnie jak większość miejscowości w tym regionie ma swą niepowtarzalną atmosferę, która sprawia, że każda z nich jest w pewnym sensie wyjątkowa. To bardzo spokojne miasteczko, i z dala od zgiełku można tu do woli smakować uroki Italii. Jego wdzięk docenił między innymi Konrad Adenauer, który przez ponad dwadzieścia lat spędzał tu letnie wakacje w leżącej nieco na uboczu willi "La Collina". Kanclerz był chyba niezłym piechurem, gdyż miał zwyczaj przechadzać się codziennie wzdłuż zbocza góry, drogą wiodącą od willi do centrum miasteczka. Dziś na trasie tych spacerów można zobaczyć tabliczki z napisem "Przechadzka Konrada Adenauera" a w willi mieści się centrum kongresowe i hotel o wysokim standardzie, którymi zarządza fundacja jego imienia. Ponad Griante wznosi się górski masyw noszący nazwę Monti di Nava. Jego malowniczą sylwetkę można podziwiać w całej okazałości z leżącego na przeciwległym brzegu miasteczka Bellagio, lub podczas rejsu statkiem.”




Idąc cały czas pod górę ulicą Via Roma - chyba jest taka w każdym włoskim miasteczku :) mijamy dwa ciekawe budynki …


… i dochodzimy do Vecchia Torre, ostatniego miejsca gdzie możemy jeszcze coś kupić …


… wybieramy lody dla ochłody - w miarę dobre ale szału nie ma, to jeszcze nie są te słynne włoskie specjały :)








Idąc dalej przytulną, wąską Via Tomaso Grossi …


… dochodzimy do malutkiego kościółka – Oratorio di San Rocco …


… kościółek jest otwarty, uwielbiam takie klimatyczne miejsca – cisza, spokój, w okolicy nikogo nie widać :)




Dalej zmierzamy do naszego celu …